معنی رخت کن در فرهنگ لغت هوشیار

اطاقی که درآن لباس خود را بیرون آورند و به رخت آویز آویزان کنند

معنی رخت کن در فرهنگ فارسی معین

اتاقی که در آن لباس از تن درآورند و در جارختی گذارند، جایی از گرمابه که در آن لباس ها را از تن درآورند

فرهنگ لغت هوشیار

رخت کن: اتاقی که در آن لباس از تن درآورند و در جارختی گذارند، جایی از گرمابه که در آن لباس ها را از تن درآورند

فرهنگ فارسی معین

جایی در حمام، ورزشگاه و مانند آن برای عوض کردن لباس

بجنب

از جای کننده اختر

آنکه چیزی سخت (مانند کمان) را تواند کشید، زحمتکش. آنکه مردم را به سختی کشد

بوجودآورنده، موجود: (واین هستیها دورست ازآفریدگار زیراکه او هست کننده هستیهاست)

((ی))

آن که لباس ها را شوید

شویندۀ رخت، مرد یا زنی که پیشه اش شستن رخت های چرک است، گازری

((کَ. کَ))

کاریزکن، مقنی

مخفف ریختن